Terug naar huis...

In grote lijnen is het volledige proces in te delen in vier stappen zoals hieronder omschreven.

Herkennen

Herken je gevoelens van onbehagen, ongeduld, ongemak, onrust, onzekerheid, onvrede of andere negatieve emoties welke je in je levensvreugde beperken?
Herken je de doorgeschoten drang tot perfectionisme in jezelf?
Herken je de angst om controle los te laten?
Herken je de angst om te falen of fouten te maken?
Herken je de angst om afgewezen te worden door je omgeving?
Herken je jezelf in excessief gedrag waar het eten, drinken, kopen, drogeren, sporten, werken, pleasen betreft?

Als een of meerdere van bovengenoemde aspecten je leven domineren, of erger nog, tot een dagelijkse kwelling zijn geworden mag je jezelf afvragen of je niet toe bent aan een bekentenis, een bekentenis aan jezelf...

Bekennen en accepteren

De bekentenis waar ik het over heb betreft de waarschijnlijke misvatting dat jouw waarheid, die deels gebaseerd is op valse overtuigingen en irreëele angsten, niet persé de waarheid hoeft te zijn. Ik zal wel de laatste zijn om te roepen dat deze bekentenis een gemakkelijke stap is. Mijn eigen ervaring leert dat dit niet alleen om een hoge mate van bewustzijn vraagt, was het maar zo... Er is ook een flinke hoeveelheid moed voor nodig om te bekennen dat je allerlei onnodige rollen speelt die je beter kunt loslaten.
Waarom juist moed? Omdat angst ooit de eerste aanzet is geweest om deze rollen te gaan spelen. Een dooddoener als "zo ben ik nu eenmaal" of "dat is de aard van het beestje" rechtvaardigt voor veel mensen een houding om zich neer te leggen bij de negatieve kanten van het leven. Dat mag natuurlijk, eenieders keuze dient gerespecteerd te worden. Echter, als je denkt en gelooft dat verandering tot de mogelijkheden behoort ben je wellicht toe aan de volgende stap, de reset...

Resetten

Alles staat of valt inderdaad met onze mate van bewustzijn. Zodra we ons bewust worden van de drijfveren welke ons aanzetten tot ons gedrag hebben we de eerste stap van onze reset gezet. Écht bewust zijn houdt in dat er continue om alertheid wordt gevraagd. Elke keer namelijk als we worden getriggerd door een negatieve emotie hebben we de mogelijkheid om deze positief te benaderen en daarmee stilstand en achteruitgang om te zetten in vooruitgang, in groei. In die zin zal de reset voor velen een vorm van hard werken zijn waarbij twee stappen vooruit en een stap achteruit vaak onderdeel van het proces blijken te zijn. Echter, gebaseerd op eigen ervaring kan ik inmiddels onderschrijven dat de hoogste beloning om volharding, vertrouwen en geduld vraagt.
Het grootste cadeau namelijk wat een mens zichzelf kan schenken is het vinden en bewandelen van de weg terug. Met de eerste lichtpuntjes op de ingeslagen weg vinden we alleen maar meer motivatie om het proces voort te zetten. Na verloop van tijd wordt het ingeslagen pad steeds meer geplaveid met vreugdevolle belevenissen. Met het toenemen van deze geluksmomenten zal, los van enkele hardnekkig terugkerende struikelstenen, de richting en het gekozen pad definitief blijken te zijn. Door onze verhoogde mate van bewustzijn en waakzaamheid ligt de focus niet alleen op negatieve gewaarwordingen, in tegendeel. Al snel zullen positieve, vreugdevolle, vredige momenten de dagen kleuren met een ongekende intensiteit. Hoeveel bevestiging heeft een mens nodig om tot het besef te komen dat de gekozen richting de enige juiste is?

Stralen

Als de reset eenmaal is ingezet is het wel zo eerlijk om té hoge verwachtingen te temperen. Het kan helaas niet zo zijn dat gedrag wat we ons gedurende jaren hebben eigengemaakt in enkele dagen hebben afgeleerd. We hebben ons, om angst te vermijden, en om (schijn)veiligheid te genereren wellicht jarenlang allerlei soorten van gedrag aangeleerd. Dit gedrag staat door de jaren heen zowel mentaal als neurologisch als fysiologisch diep in onze harde schijf gegrift.
Helaas, zonder wrijving geen glans. Resetten is vaak een pijnlijk proces van tijd en geduld, van vallen en opstaan, van tegen- en rugwind waarbij de eerste intense en vreugdevolle gewaarwordingen een katalysator zullen blijken te zijn. Zodra we de warmte van het eerste GELUK binnen onszelf ervaren zal dat de keuze voor de ingeslagen weg alleen maar bevestigen en nog meer motiveren om de zoektocht naar binnen voort te zetten. In het kader van "zo binnen, zo buiten" zal met het lopen van het pad ons innerlijke zich ook steeds meer aan de buitenkant openbaren. We laten ons vanuit onze authenticiteit steeds meer aan de omgeving zien, we beginnen weer te stralen!

Herken jij je in mijn verhaal?